شعر معاصر
شعر معاصر :
اين اصطلاح بر مجموعه اشعاري كه در نيم قرن اخير خارج از اسلوب متقدمان سروده شده است اطلاق مي‌شود. تحول شعر فارسي از نظر محتوا و موضوع ، پيش از مشروطيت و همراه آن روي داد ، اما اين تحول كه نتيجه دگرگوني روح اجتماع بود در قلمرو مضمون ، محدود نماند و شاعران پس از مشروطيت در جستجوي قالب‌هاي تازه بر آمدند و از نخستين نمونه‌هاي اين گونه جستجو كه با توفيق كامل همراه بود ، قطعه معروف «ياد آر ز شمع مرده ياد آر» علامه فقيد علي‌اكبر دهخدا است كه در سال 1326 قمري به ياد همرزم و همگام خود ميرزا جهانگير خان صور اسرافيل سروده است و در آن نوع قافيه بندي و بعضي از اجزا و شيوه تعبير و بيان داراي تازگي است و برخي آن را نقطه عطف تحول شعر امروز مي‌دانند
بعد از دهخدا برخي از شاعران معاصر او از قبيل ملك الشّعراي بهار و ابوالقاسم لاهو تي و ديگر شاعران متجدد به ساختن دوبيتي‌هاي پيوسته (چهار پاره) پرداختند كه تا سال‌ها ي پس از شهريور 1320 يكي از قالب‌هاي رايج شعر فا رسي به شما ر مي رفت.
در همان هنگا م كه اين دسته از شاعران با موازين عروضي قديم در حدود اعتدال سرگرم ايجاد تحولي بودند، نيما يوشيج در مجله موسيقي ( 1318 شمسي ) به نشر شعرهايي پرداخت كه در آنها علاوه بر تازگي در بيا ن و تشبيهات و استعارات ، موازين عروضي شعر پا رسي به شيوه قديم رعايت نشده بود . اين گونه شعر ها در سال‌هاي پس از شهريور 1320 طرفداراني يافت و همان است كه اكنون يكي از انواع رايج شعر امروز فارسي است و اصطلاحاّ آن را « شعر آزاد » و گاهي « شعر نيمايي » مي‌گويند،يعني شعري كه در يكي از وزن‌هاي عروضي قديم سروده مي‌شود ، اما شاعر بر حسب نياز معنوي در كوتاهي و بلندي مصراع‌ها و همچنين در به كار بردن قافيه ، آزاد است.
